CHP’de koltuk çekişmesi

CHP’de genel başkanlık tartışması sürüyor. Odaklanılan nokta Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu’nun koltuğunu bırakması ve yerine bir başka ismin oturması. Bu da değişim vurgusuyla ortaya konuluyor. Değişimin sadece isim değişikliğine odaklı olduğu anlaşılıyor. Seçimin başarısızlığının sonuçları üzerinden ve Kemal Kılıçdaroğlu’nun bugüne değin seçim kaybetmesinin nedenlerine dayalı fikri bir irdelemeden uzak duruluyor. CHP de başarısızlığın temel sorununun fikri zeminde aranmak yerine isimler üzerinden değişim arayışına odaklanılması, yeni başarısızlıkların habercisi durumundadır.

Genel başkanlık koltuğuna yönelik isim değişiminin öne çıkan ismi şüphesiz İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’dur. İmamoğlu’nun bu sıralar en çok kullandığı sözcük; “değişim”. Ne değişmeli CHP’de? En önemli, en gerekli, en sorun çözücü değişim Genel Başkan değişimi midir? CHP’nin meselesinin özü bu mudur? Ekrem İmamoğlu neden fikri sorgulamaya girmemektedir?

İmamoğlu’nun değişimden kastettiği; Kılıçdaroğlu’nun çekilmesi ve çekilerken de kendisinin elini tutarak, genel başkanlık koltuğuna oturtmasıdır. Neden böyle bir şey yapması gerektiğini anlatmadan, İmamoğlu’nun bugüne değin verdiği çaba bu yöndedir. Oysa liderlik mücadele işidir, fikri önderliktir, her tülü riski göze alabilme cesaretidir, dava önderliğidir ve siyasi başarı öyküleri yazabilme kararlılığı, inancı, direncidir. Yapay nitelemelerle, yüzeysel yakıştırmalarla, önceden algı çalışmalarıyla, uzman reklam senaryoları yazımıyla, yandaş gazeteci, televizyon sunucusu çıkara dayalı destekleriyle kolayca lider olunamaz.

Esas olan; başarıya dayalı güçlü bir siyasi hikaye yazabilme ve yaşatabilme kabiliyeti, iradesi ve kararlılığıdır. İmamoğlu için aslında bunu yapabilme fırsatı vardır. O fırsat, Mart 2024 yerel seçimlerdir. Aday olarak şimdiden sahneye çıkarak; 2023 seçim başarısızlığından sonra İstanbul Belediye Başkanı seçimini kazanabilecek ve belediye meclis çoğunluğunu alabilecek başarıyı göstermektir. 10 aydan daha az bir süre kalmış yerel seçimlere çok güçlü hazırlanarak, kendisi bu görevi çok isteyerek, 2023 seçiminin yenilgisinin havasını dağıtmayı ve güçlü bir siyasi aktör olma yolunda çok önemli bir merhaleyi başarıyla aşabilmeyi hedefleyebilir. Bu hedefe kilitlenir ve siyasi bir başarı hikayesi yazabilirse bu durum; kendisi için hazırlanmasını istediği, elinden tutularak, oturtulmayı arzuladığı, CHP genel başkanlık koltuğundan çok kıymetlidir, çok daha fazla önemlidir. Zira güçlü bir siyasi lider olmayı başarmış, alın teri dökmüş, emek vermiş ve her şeyden önemlisi de fikri zeminde çok önemli sentezleme yapmış olur.

İmamoğlu’nun hazırlattığı söylenen raporda, yenilginin nedenleri üzerinde durulmuş. Raporun ana fikri; gerçeklerin kabullenişi ve buna dair yanlış söz ve eylemlere, siyasi dil ve tutumların belirlenmesi yerine, yöntem yanlışlarına odaklanılmış.

Öylesine ki, raporda; ekonomi-güvenlik iç içeliği, terör, PKK/YPG-HDP ilişkisi, FETÖ meselesi sanki gerçek değil de, iktidarın; Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ortaya koyduğu algıymış gibi değerlendirilerek, buna yeterince karşılık verilmediğinden yakınmış. Oysa bu gerçeklerle yüzleşerek, güçlü ve kapsamlı bir özeleştiri verilmesi gerekirdi.

Raporun en can alıcı yanı Kılıçdaroğlu’na yönelik ifadeleri. Deniliyor ki; “Tanıdığımız, sevdiğimiz Kılıçdaroğlu yerine, gerçekdışı, kurgu karaktere bürünmüş Kılıçdaroğlu vardı”. Buna ek olarak en çarpıcı vurgu da; “Bir yıldan uzun süren adaylık kampanyası, seçimi kazanmaya değil, Kemal Kılıçdaroğlu’nu aday yapabilmeye dayalı kampanyaydı” ifadesidir.

Aslında rapor; Kılıçdaroğlu’nun doğru aday olmadığını demeye çalışıyor. Tabii raporun arkasında İmamoğlu olunca kim için bu anlamın öne çıkarıldığını da anlamak güçleşmiyor.

Kısacası CHP cephesinde değişen bir şey yok. Başarısızlığın sonuçları koltuk çekişmesini büyütmeye devam ediyor.