Filistinli çocukların yüreği boylarından büyüktür

Gazze’de, Filistin’de kundaktaki bebekler, çocuklar katledilmeye devam ediyor. İsrail, Gazze’de yaşayan 2.5 milyon insanı ya sürgün etmek ya da katletmek istiyor.

Günlerdir yasak olan fosfor bombalarıyla sivilleri, bebekleri, çocukları acımasızca öldürüyor.

Bu tablo açık bir insanlık suçudur. Devlet terörüdür. Düşünün ki, bu devletin sözde savunma bakanı askerlerine, sivilleri katlederken hiç bir şeyden çekinmeyin talimatı veriyor. Topraklarını, evlerini elinden aldıkları insanlara hayvanlar diyor. Başbakanı da Gazze’yi dümdüz edip yeniden inşa edeceğiz tehdidini savuruyor. En ılımlı görünen cumhurbaşkanları bile Gazze’de yaşayan herkesi suçlu görüyor.

Hepsinin gözünü kan bürümüş durumda. Siyonizm’in bataklığında debelenirken, insanlık suçu işlemekten geri durmuyorlar.

Gazze’de tüm yaşayanları topyekun imhayı hedeflemenin adı soykırımdır. Bu gerçeği haykırmak, buna karşı durmak bir insanlık sınavıdır. İnsan olmanın imtihanıdır.

İsrail’e gelen ABD dışişleri bakanı; “Buraya Yahudi olarak geldim” demişti. Oysa insan olarak gelebilseydi, yüreği; bebeklere, çocuklara yaşatılandan belki bir nebze etkilenirdi.

Dün Irak’ı yalan dolanla sahte gerekçelerle işgal eden ABD emperyalizminin yaşattıkları, çocuklara yapılanlar hafızalarımızda.

O dönemde bana Ortadoğu’dan bir akademisyen dostumun yolladığı, Türkçesine katkı sunduğum ve çok sonra yazarını tespit ettiğim Basralı Ömer’in çocuk yüreğinden yükselen kocaman isyanını ifade eden, ABD’nin işgal kuvvetleri komutanı general Tommy Franks’e yazdığı mektubu, o yıllarda her toplantımda, her konuşmamda mutlaka okurdum. Her okuduğumda yüreğim sızlar, zihnim ayağa kalkar, emperyalizme karşı mücadelemizde inancımız ve direncimiz daha da gürleşirdi.

Bugün bu mektubun tekrar okunması gereken günlerdeyiz.

Görüyoruz ve inanıyoruz ki; Filistinli çocukların yüreği boylarından büyüktür. Tıpkı Basralı Ömer gibi…

Ben Basralı Ömer.

Belki haberin yoktur diye yazıyorum Franks; önce demokrasi yağdı göklerden

Sonra özgürlük geçti üstümüzden palet palet… Ve insan hakları namlularından yüzü maskeli adamların saniyede bilmem kaç bin adet.

Demokrasi bizim eve de isabet etti.

Bir gün sonra anladım ayaklarımın koptuğunu. Babamın vücudunda tam on sekiz adet insan hakları saymışlar.

Annem zaten yoktu ben doğarken ilaç yokluğundan ölmüş.

Ambargo falan dediler ya anlamadım, çocuk aklı işte.

Sen daha iyi bilirsin… Sizde de barış böyle midir Franks?

İnsan hakları çocukları yetim ve ayaksız bırakır mı orada da?

Ya demokrasi? Güpegündüz pazara düşer mi? Ve zenginlik… İnsanları korkudan uykusuz bırakır mı?

Ve kuşlar gökyüzünü terk eder mi orada da?

Babamla söylediğim son dua dilimde.

Ayaklarım hastanede ve giymeye kıyamadığım ayakkabılarım elimde kaldı…

Çocuğun var mı Franks?

Al… Çocuğuna götür onları bir işe yarasın. Kim bilir baktıkça, belki beni hatırlarsın.

Bu nasıl demokrasi Franks düştüğü yeri yaktı. Merhamet hür dünyaya bu kadar mı ıraktı?`

Fâruk Hazar (Basralı Şair)